پرهام پارسانژاد فیزیوتراپیست درباره تنگی کانال نخاعی اظهار کرد: با زیر هم قرار گرفتن مهره‌های ستون فقرات در ناحیه پشتی حفره‌هایی ایجاد می‌شود که کانالی برای قرار گرفتن نخاع ایحاد می‌کند؛ خروج رشته‌های عصبی از فواصل بین این مهره‌ها خواهد بود.

وی بیان کرد: در برخی موارد ممکن است بر اثر اعمال فشار بیش از حد، خار‌های ناشی از آرتروز و بیرون زدن دیسک‌های کمر یا سر خوردن مهره‌ها، این حفره‌ها در یک راستا قرار نگرفته و به ایجاد اختلالی به نام تنگی کانال نخاعی منجر شود.

پارسانژاد گفت: در سنین بالاتر رسوب‌های کلسیمی که بر اثر بیماری آرتروز ایجاد می‌شود و یا تحلیل رفتن بافت غضروفی موجب تشدید این اختلال شود.

این فیزیوتراپیست بیان کرد: اعمال فشار روی نخاع و ریشه‌های عصبی در این بیماران اغلب به ایجاد علائمی مانند گز گز، مور مور، خواب رفتگی، درد تیرکشنده، اختلالات حرکتی، لنگی و بی ثباتی اندام‌های تحتانی و اختلال در عملکرد عضلات کمر و اندام تحتانی منجر می‌شود.

وی ادامه داد: در برخی از موارد شاهد هستیم که فشار وارده به نخاع و رشته‌های عصبی باعث ایجاد درد در سایر اندام‌ها می‌شود و بسته به عصب‌های درگیر شده تنگی کانال نخاعی نیز می‌تواند دلیل ایجاد علائم ذکر شده در پشت ران و ساق‌ها، جلوی ران‌ها، جلوی ساق‌ها یا کناره‌ خارجی ساق‌ها شود.

پارسانژاد تاکید کرد: در موارد حاد این بیماری شاهد هستیم که باعث تحلیل رفتن عضلات یا به اصطلاح آتروفی در طرف درگیر بیماری می‌شود که در صورت درمان نشدن، آسیب‌هایی جدی‌ به بیمار وارد می‌کند.

این فیزیوتراپیست درباره راه‌های درمانی این اختلال بیان کرد: روش‌های درمانی متفاوت برای کنترل عوارض تنگی کانال نخاعی وجود دارد که یکی از اصلی‌ترین آن‌ها استفاده از تمرین‌های فیزیوتراپی است؛ انجام این تمرین‌ها کمک می‌کند تا ستون مهره در یک راستا قرار بگیرد و از اعمال فشار بیش از حد بر نخاع جلوگیری شود.

وی ادامه داد: یکی از اصلی‌ترین تمرین‌های فیزیوتراپی به این صورت است که فرد بیمار باید بعد از خوابیدن به صورت طاق باز زانو‌های خود را خم کرده و سعی کند گودی کمر خود را به زمین فشار دهد؛ این تمرین باید ۱۰ بار و هر بار ۱۰ مرتبه تکرار شود.